Λακανική δομή των υποκειμενικών ως συνέπεια της νοηματοδότησης σχέσης

από Tomasz Gil © 2012

Διαθέσιμο σε PDF έκδοση

Περίληψη

Λακανική παραδοχή ότι το ανθρώπινο υποκείμενο είναι ένα σύστημα των σημαινόντων δεσμεύονται από μια σχέση σημασιοδότησης αντιμετωπίζεται με μαθηματική αυστηρότητα και σας επιτρέπει να ορίσετε υποσύνολα των σημαινόντων που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ασυνείδητο και Imagined. Τις ιδιότητες των υποσυνόλων αυτά να οδηγήσουν σε μια ορισμένη δομή από τις υποκειμενικές ιδέες πολύ πλησιέστερου λακανική. Ειδικότερα μπορεί να προσδιοριστεί ένα σύνολο που λειτουργεί πάρα πολύ σαν ένα πραγματικό λακανική. Ορίζουμε ένα σύνολο αποκλειστούν και δείχνουν ότι μπορεί να είναι μόνο ένα υποσύνολο των πραγματικών. Επίσης ορισμένους περιορισμούς σχετικά με το πώς στοιχεία του πραγματικού, Ασυνείδητο και Imagined μπορεί να αφορούν αμοιβαία αντιστοιχούν σε βασικές Ψυχαναλυτικές ιδέες.

Εισαγωγή

Κατά την άποψή του Λακάν αποτελείται το ανθρώπινο υποκείμενο ως συνέπεια εισγμένος στον κόσμο των σημαινόντων που τον οδηγούν μακριά από την απλή πραγματικότητα της ζωής. Το θέμα επενδύει την ενέργειά του για την προστασία της μια εικόνα του εαυτού του – το ΕΓΩ – και την ανάπτυξη μια περσόνα που ορίζεται από τους κανόνες του κόσμου – το ραβδωτό θέμα $. Αυτές είναι οι περιοχές ότι Λακάν ονομάζεται συμβολική και φανταστικό και λειτουργία τους είναι το κύριο χαρακτηριστικό της λακανιανής θέμα. Εκτός από εκείνους Λακάν αναγνωρίζει επίσης μια τρίτη σφαίρα – το πραγματικό – το οποίο αντιστοιχεί στην κεντρική πραγματικότητα της ζωής. Το πραγματικό είναι η “Πράγμα” που είναι πάντα σε ένα μέρος και, ακόμα κι αν φαινομενικά παθητική, είναι το κίνητρο κέντρο για τις δραστηριότητες στα άλλα βασίλεια – φαινομενικά ως ο τόπος όπου το χαμένο αντικείμενο του αρχέγονου επικαρπίας.

Σε αυτό το έγγραφο θεωρώ το θέμα ξεκάθαρα ως ένα σύστημα των σημαινόντων και δεσμεύονται από μια σχέση σημασιοδότησης signifieds. Μελετώ τις μαθηματικές δομές που μπορούν να αναγνωριστούν σε ένα σύστημα ως αποτέλεσμα της σχέσης σημασιοδότησης. Με λίγα λόγια, παίρνω η λακανική δήλωση – “το θέμα δεν είναι τίποτα, αλλά ένα αποτέλεσμα του συστήματος των σημαινόντων” – στην ονομαστική τους αξία, Αναζητήστε μαθηματικών αποτελεσμάτων που είναι αυστηρά προσβάσιμα και την ερμηνεία τους, στη λακανική όρους. Μαθηματικά είναι ένα σύστημα επισημοποίηση των διαισθήσεις που μπορούν να ληφθούν από την διάνοια και χορηγείται πλήρη ένταξη στον τομέα της λογικής. Τα μαθηματικά της εξέλιξης αυτής είναι αυστηρή, ενώ η ερμηνεία τους είναι αβέβαιη και βαθμό κερδοσκοπικές ως υπάρχουν κλινικά δεδομένα ή τις ιδέες που εμπλέκονται.

Τα μαθηματικά του αυτό το χαρτί δεν είναι η αξιωματική θεωρία συνόλων που ορισμένοι φιλόσοφοι θα λάβει ως βάση για την οντολογία. Δεν μελετάμε οντολογία, αλλά θεωρία πληροφορίας, παρόμοια με τη θεωρία των σχεσιακών βάσεων δεδομένων. Τη βασική μαθηματική ιδέα είναι αυτή του σχέση η οποία είναι μια κάποια γενίκευση της έννοιας της συνάρτησης.

Το υποκειμενικό χώρο και η σχέση της σημασία

Ας Ω είναι ένα σύνολο από στοιχεία, ονομάζεται επίσης στοιχεία, αποτελώντας ένα χώρο. Προσωρινά θα εξετάσουμε αυτό το διάστημα να είναι ο χώρος των υποκειμενικών. Σημαίνοντα και signifieds είναι όλα τα ισοδύναμα στοιχεία Ω.

Ας εξετάσουμε μια δυαδική σχέση Σ σε σύνολο Ω σημαίνει ότι ένα υποσύνολο των το Καρτεσιανό γινόμενο του χώρου στην ίδια. Με άλλα λόγια πρόκειται για μια επιλογή των διατεταγμένων ζευγών (x,y) όπου x και y είναι στοιχεία του Ω

(1) Σ ⊂ Ω x Ω

Αυτό είναι να πούμε ότι ορισμένα ζεύγη (x,y) ανήκουν σε Σ.

(2) (x,y) ∈ Σ

όπου x ∈ Ω και y ∈ Ω

Επίσης θα πω ότι x και y σε σχέση με Σ και να γράφουν απλά

(3) x → y

Αυτή θα είναι η προτιμώμενη σημειογραφία για σχέση Σ. Όταν σε σχέση με το ζεύγος x → y μπορεί να είδαν ως σημαίνον και σημαινόμενο με αυτούς τους όρους που ορίζουν τους ρόλους στις σχέση και όχι χαρακτηριστικά του x και y που λαμβάνονται χωριστά. Επίσης σημειώστε ότι μια δεδομένη x μπορεί να είναι σε σχέση με περισσότερες από μία y και αντίστροφα.

Σχέση Σ είναι να αντιπροσωπεύουν τις σημασίες σε ισχύ στον χώρο του θέματος. Σχέση Σ λαμβάνεται σε μια στιγμή στο χρόνο, καθώς θεωρούμε ένα χρονικά σταθερό σημείο στην ιστορία του θέματος και να επιχειρήσει για τη μελέτη της δομής του υποκειμένου.

Η έννοια της σχέσης σημασιοδότησης είναι της σχέσης σημαίνοντος-σημαινόμενο όπου x είναι το σημαίνον και σημαινόμενο y. Η Σ σχέση απλά παραθέτει τα στοιχεία x υποδηλώσει ποια στοιχεία y. Για να είμαι σαφής, όρος σημαίνοντος και σημαινόμενου υποδηλώνει απλώς τον ρόλο του ένα στοιχείο x ∈ Ω ή y ∈ Ω σε ένα δεδομένο ζεύγος (x,y) και δεν είναι χαρακτηριστικό του. Θα ήταν μια πιο περιγραφική ορολογία Όνομα και εικόνα και θα τις χρησιμοποιήσουμε για να μας φέρει κοντά τις διαισθήσεις θέλουμε να επισημοποιήσει. Ο στόχος του παρόντος εγγράφου είναι η μελέτη των δομών που μπορεί να διακρίνεται σε Ω που προκαλείται από τη σχέση Σ.

Ασυνείδητο και φανταστεί σύνολα

Ας καλέσει οποιοδήποτε σύνολο U ⊂ Ω που έχει την ιδιότητα

(4) ∀ x ∈ U δεν ∃ ∉ U y y → x

ασυνείδητο σετ. Αυτό που έχει την ιδιότητα του να μην έχουμε κανένα στοιχείο από έξω από αυτό το σημείο σε οποιοδήποτε από τα στοιχεία του.

Επιπλέον ας Καλέστε οποιοδήποτε που I ⊂ Ω που έχει την ιδιότητα

(5) ∀ x ∈ εγώ δεν ∃ υ ∉ μου x → y

φανταστεί σετ. Αυτό που έχει την ιδιότητα της που δεν έχουν κανένα στοιχείο από έξω από αυτό υποδεικνύεται από οποιοδήποτε από τα στοιχεία του.

Είναι εύκολο να αποδείξει ότι μια Ένωση δύο ή οποιοδήποτε αριθμό των σύνολα ασυνείδητο είναι επίσης ένα ασυνείδητο σύνολο. Ομοίως, η ένωση οποιουδήποτε αριθμού φανταστικών συνόλων είναι επίσης ένα φανταστικό σύνολο. Αυτό θα είναι ακόμη πιο εύκολο να το δούμε αφού εισαγάγουμε νέους ορισμούς.

Το παγκόσμιο σύνολο Ω είναι τόσο ασυνείδητο όσο και φανταστικό. Η συμπερίληψη Ω στα προαναφερθέντα συνδικάτα οδηγεί σε μη ενδιαφέρουσα ασήμαντη διαγραφή όλων των δομών. Ή ίσως περιγράφει την υποκειμενικότητα των ζώων.

Ας πάρουμε το υποσύνολο Α της Ω - Α ⊂ Ω. Τότε ορίζουμε:

(6) M(Α) ⊂ Ω: {x ∈ Ω: s.t. ∃ y ∈ A y → x}

και το ονομάζουμε τα σημαινόμενα του Α, (s.t. = “έτσι”). Ορίστε το Μ(Α) θα περιλαμβάνει όλους τους στόχους των εννοιών των στοιχείων του Α. Τους αποκαλούμε εικόνες του Α. Περαιτέρω, ορίζουμε:

(7) N(Α) ⊂ Ω: {x ∈ Ω: s.t. ∃ y ∈ A x → y}

και το ονομάζουμε σημαίνοντες του Α. Ορισμός Ν(Α) θα περιλαμβάνει όλες τις ρίζες των εννοιών των στοιχείων του Α. Καλούμε τους αρκετά διαισθητικά ονόματα του Α.

Για το μόνο στοιχείο που A = {x}, που αποτελείται μόνο από στοιχείο x, μπορούμε να γράψουμε:

(6ένα) M({x}) = {y ∈ Ω: x → y}

(6ένα) N({x}) = {y ∈ Ω: y → x}

Τα παραπάνω αναφέρει ότι M είναι όλα εκείνα τα στοιχεία υποδεικνύεται από x, ενώ εκείνοι που οδηγούν σε x N.

Με τη βοήθεια των ορισμών των λειτουργιών στον χώρο του υποσύνολα Α Ω Μ και Ν μπορούμε να παράγουμε αυτούς χαρακτηρισμούς φαντάστηκε και ασυνείδητο σύνολα. Δηλαδή, για οποιοδήποτε σύνολο ασυνείδητο U:

(8) N(U) ⊂ U

για οποιαδήποτε φανταστεί ι και:

(9) M(Εγώ) ⊂ ΜΟΥ

Είναι εύκολο να δείξει ότι είναι στην πραγματικότητα έτσι μαζί με το αντίστροφο δηλαδή:

(10) N(Α) ⊂ Α ⇔ Α είναι αναίσθητος

(11) M(Α) ⊂ Α ⇔ Α είναι φανταστεί

---

Εικόνα Α. Σύνολο A και εικόνες M και N ονόματα. Για ένα αυθαίρετο σύνολο υπάρχει κανένας περιορισμός ως προς το πώς αυτό μπορεί να αλληλεπικαλύπτονται με τις εικόνες και τα ονόματα. Τα βέλη δείχνουν παραδείγματα στοιχείων που συνειδητοποιούν τη σηματοδότηση και τις αντιστοιχίσεις σετ Ν και Μ. Εάν το σετ Α είναι ασυνείδητο τότε Ν(Α) θα περιλαμβανόταν πλήρως στο Α. Αν το Α είναι φανταστικό, τότε το Μ(Α) θα περικλείονταν πλήρως στο Α.

Όλο το ασυνείδητο και το σύνολο φανταζόταν

Δεδομένου ότι η ένωση οποιουδήποτε αριθμού συνειδητών συνόλων είναι ένα ασυνείδητο σύνολο μπορούμε να κατασκευάσουμε την ένωση όλων αυτών των συνόλων (εκτός από το ίδιο το Ω). Αυτό θα αποκαλείται ολόκληρο το ασυνείδητο – Υ₀. Ας γράψουμε:

(12) Υ0 = ∪ U

όπου το U είναι σωστό (δηλ.. U ≠ Ω) ασυνείδητα σύνολα. Ομοίως για ολόκληρο το φανταστικό σύνολο – Ι₀:

(13) Ι0 = ∪ Εγώ

όπου δηλώνω όλα τα σωστά φανταστικά σύνολα. Οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις θα συμβούν φυσικά όταν ολόκληρο το ασυνείδητο και ολόκληρο το φανταστικό δεν γεμίζουν ολόκληρο το χώρο, δηλ.: Υ₀ ≠ Ω and Ι₀ ≠ Ω. Το μέρος του Ω έξω από το εντελώς αναίσθητος και φανταστεί υπόχωρος είναι το συνειδητό μέρος, το οποίο είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ψυχής. Στην ψυχανάλυση μας ενδιαφέρει στο ασυνείδητο και να φανταστεί, ενώ το πιο διαθέσιμο μέρος της ψυχής είναι φυσικά το συνειδητό μέρος. Αυτό δεν πρέπει να παραπλανά κανέναν σε τεκμήριο ότι η συνείδηση αυτό το κύριο αντικείμενο του ενδιαφέροντος. Ως μάλιστα έχουμε δεν έχετε ορίσει το συνειδητό χώρο και δεν θα χρειάζεται να πράξουν. Ας παρατηρούν ότι το ασυνείδητο και φανταστεί χώρο έχουν καθοριστεί απαιτώντας ότι υπακούνε ορισμένες προϋποθέσεις. Οτιδήποτε εκτός από τους χώρους αυτούς σε συνδυασμό δεν θα πληροί αυτές τις προϋποθέσεις που θα δείχνουν ότι αυτά τα στοιχεία είναι πιο προσιτή για την παρατήρηση και τη διερεύνηση, που συνήθως ακολουθεί μια αλυσίδα σημαινόντων, – aka εμφανίζονται ως συνειδητή στοιχεία.

---

Σχήμα Β. Υ₀ και Ι₀ τέμνονται σε R. Τα βέλη υποδεικνύουν πάλι πιθανές σημασίες. Σημείωση Πώς τηρούν τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τους ορισμούς από αυτά τα σύνολα: δεν υπάρχει βέλος δείχνει στο υποσυνείδητο από το εξωτερικό, δεν υπάρχει βέλος δείχνει από το φανταζόταν έξω από αυτό.

Εξισώσεις (10) και (11) προφανώς κρατήσει για το ολόκληρο ασυνείδητο Υ₀ και το σύνολο φανταστεί Ι₀, αντίστοιχα. Ωστόσο, θα θέλαμε να εξετάσουμε σύνολα που ορίζεται από τις αντιστοιχίσεις Μ και Ν που ενεργούν για αυτά τα σύνολα.

(14) P = N(Ι0)

(15) S = M(Υ0)

Θα ήθελα να καλέσω συνόλου P το ποιητικό σύνολο και σύνολο S το συμβολικό σύνολο. Σε απλή γλώσσα σύνολο P αποτελείται από όλα τα ονόματα για τα φαντάστηκε στοιχεία ενώ S αποτελείται από όλες τις εικόνες για τα ασυνείδητα σημάδια/ονόματα. Τα στοιχεία του P είναι x s.t. x → y, όπου y ∈ Ι₀ – που σημαίνει είναι κάτι που δείχνει απευθείας σε ένα φανταστικό αντικείμενο. Ένα στοιχείο στο S είναι x s.t. y → x όπου y ∈ Υ₀. Τα P και S είναι χώροι κοντά στην άκρη του φανταστικού και ασυνείδητου, αντίστοιχα. Οι περιοχές των P και S μπορεί να είναι έξω από το ασυνείδητο και να φανταστούν και έτσι να είναι πιο εμπειρικά προσβάσιμες. Όταν είναι τα στοιχεία P είναι εκείνα τα σύμβολα που δείχνουν το φανταστικό υλικό του θέματος και τα στοιχεία S είναι αποτελέσματα του ασυνείδητου που μιλάει στο θέμα.

Αφαιρέσεις – άγνωστο και αδιανόητο

Η αφαίρεση των στοιχείων P από το φανταστικό σύνολο αφήνει εκεί μόνο τα στοιχεία που δεν δείχνουν περαιτέρω εικόνες. Επίσης, Η αφαίρεση του σετ S από το ασυνείδητο σύνολο αφήνει μόνο τα στοιχεία που δεν επισημαίνονται από τίποτα. Καλώ αυτά τα υπόλοιπα σύνολα ανώνυμα και αδιανόητα.

(16) Ι0 - Π – άγνωστο

(17) Υ0 - Σ – αφάνταστος

Το άγνωστο είναι ο τόπος της θεμελιώδους φαντασίας της Λακωνίας, ενώ το αδιανόητο είναι ο τόπος του φαλλού, ο κύριος σημαινόμενος.

(16ένα) φ ∈ (Ι0 - Π)

(17ένα) Φ ∈ (Υ0 - Σ)

Είναι πιθανό ο φαλλός να δείχνει τη θεμελιώδη φαντασία φ:

(18) Φ → φ

Οι προηγούμενοι ορισμοί και συζήτηση για το ποιητικό και το συμβολικό είναι εξαιρετικά κερδοσκοπικό και ελκυστικό μόνο λόγω του ενδιαφέροντός μας να τοποθετήσουμε αυτές τις έννοιες στο πλαίσιο. Ομοίως, η θέση του φαλλού και η θεμελιώδης φαντασία είναι ένα κερδοσκοπικό άλμα στο οποίο απαιτείται περαιτέρω προβληματισμός να ακολουθηθεί σχεδόν σίγουρα από μια αναδιατύπωση. Αυτοί οι ελκυστικοί ορισμοί προορίζονται να σηματοδοτήσουν το σημείο όπου επιθυμείται περαιτέρω ανάπτυξη.

Κάποια τυπική ανάπτυξη

Ας παρουσιάσουμε
Λήμμα 1: Για οποιοδήποτε A ⊂ B; Α, B ⊂ Ω το έχει

N(Α) ⊂ Ν(B), M(Α) ⊂ Μ(B)

Δηλώνει ότι για το Α ως υποσύνολο του Β όλες οι εικόνες του Α είναι επίσης ένα υποσύνολο των εικόνων του Β. Ομοίως τα ονόματα του Α είναι ένα υποσύνολο των ονομάτων του Β. Η απόδειξη είναι στοιχειώδης.

Αυτό οδηγεί αμέσως στο επόμενο
Λήμμα 2: Για οποιοδήποτε Α, B ⊂ Ω το έχει

N(Α∩Β) ⊂ Ν(Α) ∩ Ν(B)

M(Α∩Β) ⊂ Μ(Α) ∩ Μ(B)

Αυτό λέει ότι οι εικόνες (M) μιας τομής δύο συνόλων περιέχονται στη διασταύρωση εικόνων καθενός από τα σύνολα. Το ίδιο ισχύει για ονόματα (N).

Ας εξετάσουμε τη διασταύρωση ολόκληρου του ασυνείδητου με ολόκληρο το φανταστικό και το δείξουμε με τον R.

R = Ι0 ∩ Υ0

Είναι υποψήφιος για το Lacanian Real.

Λόγω του Λήμμα 2 μπορούμε να γράψουμε για τα ονόματα του R:

N(R) ⊂ Ν(Υ0) ∩ Ν(Ι0)

⊂ Υ0 ∩ Ν(Ι0)

⊂ Υ0

όπου η δεύτερη συμπερίληψη δικαιολογείται από (8) χαρακτηρίζει οποιοδήποτε ασυνείδητο σύνολο. Η τελευταία γραμμή δικαιολογείται από το γεγονός ότι ένα υποσύνολο μιας τομής δύο συνόλων είναι επίσης ένα υποσύνολο καθενός από τα σύνολα. Το ίδιο ισχύει και για τις εικόνες του R:

M(R) ⊂ Μ(Υ0) ∩ Μ(Ι0)

⊂ Μ(Υ0) ∩ Ι0

⊂ Ι0

όπου χρησιμοποιήσαμε την Εξ. (9). Μόλις δείξαμε
Θεώρημα 1:

N(R) ⊂ Υ0

M(R) ⊂ Ι0

Σε απλή γλώσσα θα λέγαμε ότι όλες οι εικόνες του R είναι φανταστικές και όλα τα ονόματα του R είναι ασυνείδητα.

Αποκλεισμός

Ας εξετάσουμε ένα σύνολο F ⊂ Ω s.t. N(F) ⊂ F και Μ(F) ⊂ ΣΤ. Αυτό λέει ότι όλες οι εικόνες του F και των ονομάτων του F περιέχονται στο F. Αυτό σημαίνει ότι το F είναι τόσο ασυνείδητο όσο και φαντάζεται ότι ικανοποιεί και τα δύο (8) και (9). Τότε προκύπτει ότι το F πρέπει να είναι ένα υποσύνολο ολόκληρου του ασυνείδητου και ολόκληρου του φανταστικού.

F ⊂ Υ0 ∧ F ⊂ Ι0

F ⊂ Υ0 ∩ Ι0

F ⊂ R

Θα ονομάσουμε ένα σετ που είναι φανταστικό και ασυνείδητο αποκλεισμένος σειρά. Ένα αποκλεισμένο σύνολο αποτελείται από στοιχεία που δεν είναι προσβάσιμα από το εξωτερικό και δεν έχουν πρόσβαση σε τίποτα έξω από το σετ ακολουθώντας τη σχέση σηματοδότησης. Στα παραπάνω έχουμε δείξει
Θεώρημα 2: Ένα αποκλεισμένο σύνολο είναι ένα υποσύνολο του R – το πραγματικό.
Ή,

F ⊂ Ω : N(F) ⊂ F ∧ Μ(F) ⊂ F ⇒ F ⊂ R

Συνειδητός

Ας στραφούμε στο χώρο έξω από ολόκληρο το ασυνείδητο και το σύνολο φανταζόμαστε. Αυτός είναι ο τομέας του συνειδητού. Ας εξετάσουμε ένα σύνολο Γ στο συνειδητό C ⊄ Υ₀ ∪ Ι₀. Ας πάρουμε x ∈ C και y ∈ R. Εάν x → y και y ∈ R ⊂ Υ₀ θα παραβίαζα την προϋπόθεση ότι τίποτα δεν μπορεί να δείξει ένα στοιχείο του ασυνείδητου από το εξωτερικό του. Ομοίως εάν y → x, τότε βλέποντας ότι ∈ R ⊂ Ι₀ θα παραβίαζα την προϋπόθεση ότι ο απεικονισμένος δεν μπορεί να δείχνει έξω από τον εαυτό του. Έτσι έχουμε δείξει
Θεώρημα 3: Για οποιοδήποτε C ⊄ Υ₀ ∪ Ι₀ (συνειδητό σύνολο)

M(ντο) ∩ R = ∅

N(ντο) ∩ R = ∅

Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες και τα ονόματα οποιωνδήποτε συνειδητών στοιχείων δεν είναι ποτέ στο πραγματικό.

Συζήτηση

---

Σχήμα Γ.Επίδειξη δυνατοτήτων για στοιχεία Ω. Δείτε το κείμενο για συζήτηση.

Το Σχήμα Γ παράγει έναν αριθμό παραδειγμάτων σηματοδοτών / σηματοδοτών που κατοικούν σε διάφορες περιοχές Ω που προσδιορίζονται από τη διαμόρφωση ολόκληρου του Ασυνείδητου Υ₀ και ολόκληρο το φανταστικό Ι₀ και είναι σε σχέση σηματοδότησης Σ. u3 → u4 είναι στοιχεία στο ασυνείδητο. Ομοίως, i4 → i3 βρίσκονται στο Imagined. Το c1 δείχνει το Imagined i2 από τον συνειδητό χώρο, ενώ το u1 στο ασυνείδητο έχει μια συνειδητή εικόνα στο c2. Όλα αυτά είναι πολύ αναμενόμενα.

Οι διακεκομμένες γραμμές απεικονίζουν καταστάσεις που δεν επιτρέπεται να συμβούν. Πρώτα, κανένα στοιχείο του πραγματικού δεν μπορεί να είναι εικόνες ή ονόματα οποιωνδήποτε στοιχείων του συνειδητού. Αυτή είναι η συνέπεια του Θεωρήματος 3. κατα δευτερον, τα στοιχεία του πραγματικού δεν μπορούν να έχουν εικόνες στο μη φανταστικό ασυνείδητο και τα στοιχεία του πραγματικού δεν μπορούν να έχουν ονόματα στο μη ασυνείδητο φανταστικό. Αυτό είναι συνέπεια του ορισμού του Φαντασμένου και του Ασυνείδητου που δίνεται (10-11).
Σε ψυχαναλυτικούς όρους μπορεί να πει κανείς ότι έχουμε προσδιορίσει και χαρακτηρίσει αυστηρά μια προνομιακή περιοχή του υποκειμενικού.

Πώς λοιπόν είναι προσβάσιμα τα στοιχεία του πραγματικού? Μπορούν να προσεγγιστούν ως εικόνες του ασυνείδητου (u2 → r3) ή μπορεί να είναι ονόματα των Φαντασμένων (r2 → i2). Επίσης, δύο στοιχεία του πραγματικού μπορούν να είναι σε σχέση. Το παράδειγμα στο σχήμα είναι το ζεύγος r4 → r5. Αυτό το ζεύγος μπορεί να είναι μέρος ενός αποκλεισμένου συνόλου. Το σχήμα δείχνει ότι αν εμείς υποτίθεται ότι απαριθμεί όλα τα ζευγάρια που αποτελούν το Σ σχέση με συγκεκριμένη σημασία. Ωστόσο, Αν ίσχυε το u4 → u3 ζεύγη καθώς και i4 → i3 – θα έπρεπε να τοποθετηθεί στην πραγματική καθώς θα τόσο απομονώνονται ως ασυνείδητο και φανταστεί.

Τέλος, το αυστηρό ασυνείδητο τοποθέτησα υποθετικό χαρακτήρα σημαίνοντος του φαλλού Φ. Είναι γραφτό να γίνει πραγματικά στην ασύλληπτη μερίδα του ασυνείδητου – Υ₀ – M(Υ₀). Η ιδέα αυτή αντιστοιχεί η λακανική άποψη ότι ο φαλλός είναι το κύριο σημαίνον που δεν είναι διαθέσιμη στο θέμα. Ομοίως αποφάσισε ο τόπος το φ θεμελιώδη φαντασίωση με την αυστηρή Imagined θεωρώντας πιο πάνω στο κείμενο που είναι μέρος της το unnamable Ι₀ – N(Ι₀). Φαλλός σημαίνοντος επισημαίνοντας τη θεμελιώδη φαντασίωση είναι ακριβώς μια δυνατότητα.

Συμπέρασμα

Μετά την παραδοχή του θέματος ως ύπαρξη αποτελείται από ένα σύστημα των σημαινόντων ήμουν σε θέση να δείξει, με τη βοήθεια των πρόσθετων ορισμών, το ενδεχόμενο της ύπαρξης του ασυνείδητου και φανταστεί ως συγκεκριμένες περιοχές της ψυχής. Αυτό επέτρεψε με τη σειρά μου να προτείνει έναν ορισμό του συνόλου R, που μπορεί να αντιστοιχεί στο πραγματικό λακανική. Το συνειδητό μέρος του ψυχισμού είναι απλώς μια εναπομείναντας περιοχή που ανήκει ούτε το ασυνείδητο δεν φανταστεί. Με ένα τρόπο τη δομή μοιάζει με λακανική σχήματος L όπου το ασυνείδητο και φανταστικά λειτουργίες τέμνονται να παράγουν ένα ραβδωτό θέμα που αντιμετωπίζει το αντικείμενο του πόθου.

 

Μεταξύ άλλων κατασκευών που φαίνονται ιδιαίτερα παραγωγικά είναι αυτό του αποκλεισμένου συνόλου. Επίσης, τις έννοιες των ονομάτων και των εικόνων του συνόλου Α – N(Α) και Μ(Α) – αντίστοιχα, φαίνεται καλά στοχευμένος και ικανός να διευκολύνει περαιτέρω διαισθήσεις. παρ 'όλα αυτά, Λακωνικές έννοιες του εγώ, αντικείμενο της επιθυμίας, Το jouissance και το φραγμένο θέμα δεν είναι ορατά στον ορίζοντα, αλλά ελπίζω ότι οι μελλοντικές ιδέες θα τις αποκαλύψουν σε αυτό ή σε παράγωγο πλαίσιο. Θα χρειαστεί επίσης περαιτέρω εργασία για να αποκαλυφθεί η θέση του Lacanian Symbolic, Φανταστικό και πραγματικό. Θα ήταν επίσης πολύ παραγωγικό να δούμε πώς μπορεί να μελετηθεί μια διαχρονική άποψη της εξέλιξης του συστήματος των σηματοδοτών με την πάροδο του χρόνου που δείχνει τις διαδικασίες της ομιλίας, έκφραση και προσέγγιση στο αντικείμενο της επιθυμίας.

Απρίλιος 10, 2012